2012: Het andere oenotoerisme

Frankrijk investeert de laatste jaren enorm in het oenotoerisme. Alsof dit land een groot schuldbesef heeft van de economische schade die het de laatste jaren heeft veroorzaakt aan de nationale trots. De wijnbouw werd niet echt op handen gedragen door de Sarkozy-regering en wijn werd zelfs in de Franse assemblée omschreven als kankerverwekkend. Je moet goed zot zijn om een dergelijke prietpraat te verdedigen terwijl er meer dan 800 000 Fransen rechtstreeks van de wijnbouw hun dagelijks brood verdienen. Terwijl de wijnconsumptie in Frankrijk met rasse schreden achteruit gaat en onnoemelijk veel kleine lokale wijnbouwers er de brui aan geven, beseft de Franse overheid dat ze misschien wat te ver is gegaan met hun suïcidale wijnpolitiek. Met de wetenschap dat Frankrijk nog altijd hoge toppen scheert aan het vinologisch wereldfirmament, probeert het in het buitenland de schijn hoog te houden. De budgetten die vandaag worden gespendeerd om Frankrijk verder te profileren als hèt wijnland van de wereld, staan in schril contrast met de gigantische batterij aan (beknottende) regels die initiatiefnemers in de wijnbouw moeten ondergaan.

Het moet gezegd dat de meest effectieve en succesvolste reclame voor de Franse wijngebieden niet door het nationale budget wordt betaald, maar door erkende federaties waartoe wijnbouwers, vaak via de jaarlijkse dotatie aan hun respectievelijke wijnsyndicaten, zelf moeten bijdragen. Ook deze vaststelling is beschamend voor een land als Frankrijk.

Lees hier het volledige artikel in PDF: Ken Wijn 17 – Oenotoerisme