De ruwe actualiteit en de waan van het moment overtroeven de problematische realiteit van de laatste 10 jaar. Sinds Trump de wereld op zijn kop zet heeft men blijkbaar geen oor naar de meest urgentste wereldproblematiek die de mensheid zal treffen in al zijn geledingen. Meer zelfs,  sinds de idiotieën van het olijke maar gevaarlijk Trump-Vance-duo, blijkt zelfs in Europa de beweging van de klimaatnegationisten te groeien. Of hoe het dwaze populisme als een meedogenloze bloedzuiger elke rede uit de mens weet te zuigen. De echte realiteit is echter pijnlijk anders. Ook de essentie van de wijnbouw is getroffen in zijn hart en moet alle zeilen bijtrekken.

Grote cru-appellaties hebben soms de neiging om op hun lauwe­ren te berusten en hun renommee te gebruiken als kwalitatief en commercieel wapen. Ik kan er in Frankrijk een reeks opnoemen waar de lethargie is opgetreden en waar de plaatselijke syndica­ten geen antwoorden meer bieden op de grote concurrentie en mondialisering van de wijnwereld, maar dit is niet de issue van dit stuk.

Toen de wijnen van Bordeaux 1990 op de markt kwamen, ontplofte de wijnwereld in een ware euforie. Parker omschreef dit wijnjaar in overtreffende trap, in vergelijking met de twee fan­tastische voorgaande jaren 1988 en 1989. De Parker-scores van 100/100 vlogen ons om oren. Het werd als een millésime voor de eeuwigheid omschreven. Vele professionele wijnmaga­zines verkeerden in een soort delirium en daardoor sprongen de prijzen de lucht in. We zijn nu meer dan 30 jaar later. Komt deze ·eeuwigheid' overeen met de realiteit? Is 1990 wel degelijk zo'n uitzonderlijk wijnjaar in Bordeaux? Gaan we ooit de waarheid rond dit fameuze bordelese wijnjaar kennen? Welnu, op 19 januari 2023 werd een speciale focusdegustatie georganiseerd met een select publiek van 20 proevers, om dit bijzonder enigma op te lossen.

Op 25 november 2022 werd in Auberge du Pecheur (St-Martens-Latem) de rode loper uitgerold voor een wijnappellatie die al vanuit zijn naamgeving tot de verbeelding spreekt. De Baronie Gent van de Commanderie du Costes du Rhône werkte een dubbelactiviteit uit rond het wijngebied Plan de Dieu, een Rhôneappelatie die in 2005 tot een benoemde Côte-du-Rhône-Village is gepromoveerd. In de schaduw van de rotsen van de Dentelles de Montmirail en een beetje gesandwicht tussen de bekende cru’s als Gigondas, Vacqueyras, Cairanne en Rasteau, ligt een oase aan wijngaarden te blinken in zon’s aanschijns en met de volle neus in de mistral. De reusachtige wijnvlakte van meer dan 1500ha die juist deze cru’s met elkaar verbindt, kreeg de naam Plan de Dieu, omdat het vroeger een zeer onherbergzaam gebied was waar rovers en bandieten schuil zaten. Om deze vlakte (= plain) in de middeleeuwen te doorkruisen, had je niet alleen de ziel maar ook de zegen van God nodig om er zonder kleerscheuren door te geraken. Sinds 14de eeuw werd deze vlakte ontgonnen niet alleen van zijn slechte reputatie, maar ook door locale boeren met het resultaat dat in 1326 de eerste wijngaarden werden aangeplant.

artikel verschenen in Ken Wijn Magazine - jaargang 18 - n° 36

Geboren worden in een uitzonderlijk wijn­jaar is iets dat een mens overkomt. Wanneer die mens dan ook een gepassioneerd wijnlief­hebber blijkt te zijn en dat wijnjaar één van de meest uitzonderlijke van vorige eeuw is, dan moet er met die samenloop van omstandig-heden iets gedaan worden. Veel hebben ere- atieve wijnaficionado's niet nodig om met dit gegeven aan de slag te gaan. Op 1 april 2022 was het dan zover. Een pak vrienden die in het wijnjaar 1961 geboren waren, kwamen bijeen met een fles 1961 en gingen proefondervinde­lijk de strijd aan om te zien of de wijn de goed geconserveerde lijven van de kwestieuze proe­vers konden overtreffen. 61 jaar oud is niet niks. Hoewel de proeversgroep er conditioneel schitterend uit zag, werd toch duidelijk dat doorheen eenieders levensloop er sluiks toch wat averij werd opgelopen. De jeugdigheid was iets als een herinnering en er waren anekdotes enoeg om die opnieuw tot leven te brengen.

Gent, dinsdag 14 september 2021 Het is een verwarrende periode. Door de klimatologische omstandigheden (waarover later meer) is de pluk veel later dan voorzien. Ik kijk jaarlijks met enorm veel goesting uit naar dé vinologische periode bij uitstek: de pluk en de vinificatie van de nieuwe wijn. De 'heilige' maand september is mijn zuurstoffles voor de komende maanden. Een succesvolle oogst geeft mij energie om het jaareinde creatief en zonder besognes aan te pakken. De schoonheid van de nieuwe grenache geeft mij telkens opnieuw vleugels. 2021 moest daarenboven symbolisch ook een bijzondere pluk worden, want precies 20 jaar geleden was dit ons eerste avontuur. Het was een onvergetelijk moment om onze eerste wijn te kunnen maken in prachtige omstan-digheden. We wisten ook perfect waar we stonden met de snoeischaar in de hand toen de twee vliegtuigen de to-rens van het World Trade Center doorboorden. Ook toen sloeg de verwarring toe, terwijl we juist op dat moment één van onze dromen aan het realiseren waren. Dit jaar is het duidelijk dat ik al mijn positivisme overboord mag gooien. Op 14 september 2021 sta ik voor een ongeziene wijnramp in de zuidelijke Rhône. Met een bang hart, vol van emoties, trokken we naar het zuiden. Alsof het niet slechter kon beginnen, kregen we te horen dat er ‘s nachts een zondvloed over Vacqueyras was uitgebroken. De toon was gezet.

Op 21 september 2012 vonden overal ter wereld voor de 3de maal de Grenache-days plaats. Talrijke festiviteiten worden op dat moment georganiseerd in alle uithoeken van de wijnwereld, waarbij de bijzondere eigenschappen van de grenache in het daglicht worden geplaatst. Deze bijzondere ode aan de grenachedruif werd uiteraard op verschillende plaatsen gevierd in de zuidelijke Rhône, de bakermat van de edele Franse variant van de Spaanse granacha of garnacha.

Wanneer je kunstzinnige wijnbouwers hun ding laat doen, dan verkrijg je bijzondere vinologische resultaten. De drie champagnehuizen die beschreven werden in ‘het eerste woord van Ken Wijn n° 13‘ zijn niet de eerste de beste en verdienen een bijzondere plaats in de galerij der groten. Ze hebben alle drie een aparte visie en manier om met champagne om te gaan. Het vertrekpunt is bij alle drie hetzelfde: ze maken eerst een uitstekende stille wijn; het zijn in de eerste plaats wijnbouwers om daarna erkend te worden als champagnemaker:

Het oeverloos en aanmatigend gelul over wijn, gebracht met een blasé om van omver te vallen, is nog altijd van deze tijd. Ondanks onze vurige pleidooien om wijn te demystifiëren uit het elitair verdomhoekje, moet ik dagelijks vaststellen dat nog vele liefhebbers in het potsierlijk bedje van de vinologische alwetendheid ziek zijn. Men zou al lang moeten weten dat een grotere bescheidenheid de boodschap is wanneer de kennis over wijn het grootst is. Hoe meer je weet over wijn, hoe groter het besef van de betrekkelijkheid van deze kennis. Nochtans is deze wijsheid niet besteed aan vele wouldbe-kenners, die vaak het mooie weer uitmaken in commerciële wijnsferen.

Frankrijk investeert de laatste jaren enorm in het oenotoerisme. Alsof dit land een groot schuldbesef heeft van de economische schade die het de laatste jaren heeft veroorzaakt aan de nationale trots. De wijnbouw werd niet echt op handen gedragen door de Sarkozy-regering en wijn werd zelfs in de Franse assemblée omschreven als kankerverwekkend. Je moet goed zot zijn om een dergelijke prietpraat te verdedigen terwijl er meer dan 800 000 Fransen rechtstreeks van de wijnbouw hun dagelijks brood verdienen. Terwijl de wijnconsumptie in Frankrijk met rasse schreden achteruit gaat en onnoemelijk veel kleine lokale wijnbouwers er de brui aan geven, beseft de Franse overheid dat ze misschien wat te ver is gegaan met hun suïcidale wijnpolitiek. Met de wetenschap dat Frankrijk nog altijd hoge toppen scheert aan het vinologisch wereldfirmament, probeert het in het buitenland de schijn hoog te houden. De budgetten die vandaag worden gespendeerd om Frankrijk verder te profileren als hèt wijnland van de wereld, staan in schril contrast met de gigantische batterij aan (beknottende) regels die initiatiefnemers in de wijnbouw moeten ondergaan.

De geoefende wijnliefhebber weet al langer dat in de Rhône op wijnvlak bijzondere dingen gebeuren. De rhônevallei is daarenboven met zijn 73 468 ha één van de grootste wijngebieden van Frankrijk en de 6000 wijnbedrijven vormen een economisch gewicht dat weinig vergelijk krijgt in andere wereld-wijngebieden. De diversiteit aan terroirs, druivenvariëteiten en vinologische inzichten maakt van dit geheel een bijzonder uitdagend verhaal, dat voortdurend wijzigt en verandert.