Wijnjaar 2023: het jaar van de opluchting

Tijden kunnen veranderen. In mijn geval nogal ingrijpend. Toen ik op 31 december 2022 met heel veel spijt en onvoldoening in stilte een punt zette achter mijn professionele droom, liep mijn hoofd vol van verwarring en frustratie. Het loslaten van een zelf gecreëerd sociaal verhaal die met niets te vergelijken valt in Vlaanderen, is moeilijker dan verwacht. Na bijna 40 jaar is het vuur van mijn vrij en sociaal ondernemerschap nog niet uitgedoofd en brand mijn visionaire sociale ambitie verder. Keuzes maken is in dit geval niet altijd verliezen. Ruimte maken voor nieuwe mensen en ideeën is altijd een meerwaarde voor het algemeen belang. Ruimte maken voor uw zelf is helend, wat in mijn geval meer dan noodzakelijk was. En gelukkig had ik een perspectief.

Door het feit dat ik steeds mijn professionele activiteiten heb gedifferentieerd, zal ik nooit in het gekende zwarte gat vallen. Daarenboven was ik volop geëngageerd (en anderhalf jaar bezig) om de grote fusie binnen de Gentse sociale huisvestingingsmarkt aan te sturen, die tegen juli 2023 uiteindelijk zijn laatste fase moet hebben gefinaliseerd. Dus met een blik vooruit en de neus naar het zuiden, kon ik in het voorjaar 2023 mijn hoofd regelmatig schoon houden. Ik heb bewust gekozen om de deur gesloten te houden voor mijn vertrouwde professionele biotoop en een catharsis in te bouwen voor minstens 10 maanden. Het motto ‘eerst weer gezond en gelukkig worden’ was geen emotionele boodschap, maar pure realiteit. De zoektocht naar ‘opluchting’ kon eindelijk beginnen. Het oogstjaar 2023 werd plots de belangrijkste uitdaging van dit jaar. Dit is nieuw. De voorbije 22 jaar moest ik steeds een moeilijk evenwicht vinden tussen de besognes op de werkvloer in Vlaanderen en de besognes in de wijngaard in Sarrians. Deze spanning was soms ondraaglijk, waardoor ik op beide fronten soms de greep verloor in de jaarlijkse periode tussen eind augustus en begin oktober. Deze druk is nu voor het eerst weggevallen en het voelt goed aan. Ik heb sinds jaren mij nog nooit zoveel naar mijn geliefde wijnenclave kunnen terugtrekken en heb nog nooit zoveel fysische betrokkenheid aldaar gevoeld dan in 2023.

Op een tendinitis in de 2 rechter arm na -wat voor een ex-tennisspeler bijzonder eigenaardig is-, is het tot op heden mij welgevallen en probeer ik de sluimerende onrust te sublimeren. Met Jérémy hadden we in alle rust de provisoire kalender vastgelegd van snoei tot botteling. Hoewel een degelijke planning bij Jérémy niet altijd hetzelfde betekent dan hetgeen de overgeorganiseerde ‘ik’ ermee bedoelt, werd de kalender toch enigszins gerespecteerd. We konden ons rustig voorbereiden naar de pluk toe. Alle parameters stonden gunstig toen we op 22 juli 2023 huiswaarts keerden na een bewogen vakantieperiode in de Rhônevallei. We maakten ons op voor een uitzonderlijk oogstjaar, waarbij ik voor het eerst het volledig proces (inclusief voorbereiding) zou kunnen meemaken. En gezien de gunstige klimatologische omstandigheden en de late floraison werd de pluk voor de witte druiven pas voorzien eind augustus/begin september. Geen rush tegen de tijd, geen paniek van het laatste moment, geen galop achter de feiten, geen overhaaste beslissingen. Enkel lachende gezichten in de zuidelijke Rhône. Het was eind juli 2023.

Tijdens de week van 14 augustus veranderde de warme zomer in het zuiden naar een hete zomer. De temperaturen stegen naar de 38/39 graden in de schaduw. Geen mistral te bespeuren. De hitte werd broeiend en op 18 augustus werd voor het eerst de 40° graden overschreden. Op 22 augustus werd code rood uitgeroepen in de Vaucluse en de temperaturen stegen boven de 43° graden. In volle zon stonden de wijngaarden bloot aan temperaturen van boven de 55°. Alle hitterecords werden verbroken. Plots verdwenen de lachende gezichten in de Rhônevallei. De bladeren verloren hun veerkracht en droogde uit in nog geen vier dagen tijd. De fotosynthese blokkeerde en de druiven stonden bloot aan verbranding en uitdroging. De natuur kromp ineen en van de weelderige schoonheid van eind juli was niks meer te merken. Het klimaat slaat compleet op hol en niemand had deze omschakeling naar woenstijntemperaturen ingeschat, laat staan voorspeld. Het werd dus wel een rush tegen de tijd, het was wel paniek van het laatste moment, het werd weerom galop achter de feiten en we moesten dringende overhaaste beslissingen nemen. Jérémy plaatste een bericht dat de pluk bij hem noodgedwongen ging beginnen op donderdag 24 augustus. Tien dagen vroeger dan op onze voorziene kalender. Nog nooit werd zo vroeg geplukt. Ik ben op 23 augustus in mijn wagen gesprongen, richting Sarrians. Swaasi heb ik achtergelaten met haar besognes in Gent. Zij zal pas achter komen in september. Het zal een tijdje facetimen worden. Wat een rustige goed voorbereide aanloop van de oogst 2023 ging worden, is uitgelopen in een holder-de-bolder-moment waarbij ik met verbijstering van de ene verrassing in de andere terecht kwam. Ik voel het andermaal aan mijne kleine teen: het oogstjaar 2023 wordt weer de zoveelste stresserende belevenis. Het enige wat ik kon meenemen als opsteker, is het feit dat de bloedanalyses en de resultaten van mijn gezondheid in de juiste richting evolueren. En dat was zeker geen slecht begin.

Het volledige verhaal kan je hieronder online nalezen of downloaden als PDF. Enjoy!